Τελείωσαν τα ψέματα!
(Σχόλιο 11/2/2011, στο euro2day, πάνω στο άρθρο με τον ανωτέρω τίτλο)
Βέβαια, όπως παρατηρεί ο ahilleas ntitoras, η διαχείριση όλων των κυβερνήσεων τα τελευταία 50 χρόνια ήταν ιδιοτελής με έντονα στοιχεία απατεωνιάς. Αυτό, όμως, είναι το χαρακτηριστικό των περισσότερων κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι αποκλειστικό ελληνικό γνώρισμα. Γίνεται πιο αισθητό στους λιγότερο προνομιούχους λαούς, στους οποίους είμαστε και εμείς. Στις περισσότερες περιπτώσεις ακολουθούσε πόλεμος και όλες οι "απατεωνιές" διεγράφοντο αυτομάτως.
Επίσης, δεν είναι το θέμα μιας κάποιας λεηλασίας που οπισθοδρομεί ένα λαό, αλλά είναι κυρίως η νοοτροπία που οδηγεί μονίμως σε αυτές τις καταστάσεις. Είναι η αντίληψη όλων όσων εκλέγουν διοικούντες, που χαρακτηρίζονται από κακοήθεια, βερμπαλισμό, ανεντιμότητα, κουτοπονηριά, αμετροέπεια, οχαδερφισμό, ασυνέπεια, δογματισμό, μίσος, φθόνο, ανικανότητα , ελαφρότητα και ιδιαίτερα ανευθυνότητα και έλλειψη ευαισθησίας απέναντι στον άνθρωπο.
Για όλες τις παρεκτροπές και παρανομίες που ζούμε, Ευθύνονται όσοι δεν σέβονται τον νόμο, αυτοί που με τις πράξεις τους τον καταργούν από τα πιο απλά, όπως συχνές καταλήψεις δημόσιων χώρων και προπηλακισμοί πολιτών μέχρι τα πιο δύσκολα όπως δημόσια κατασυκοφάντηση προσώπων, απειλές και κάθε λογής παραβίαση αρχών και κανόνων δικαίου.
Όλη η κατάσταση αυτή δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για ασυδοσία τόσο από τις αρχές όσο και απο τους υποστηρικτές της, με συνέπεια η ανομία κτυπάει κόκκινο και ο κάθε ένας νοιώθει "ικανοποιημένος" να κάνει ό,τι θέλει.
Να γιατί τους εκλέγει, με τόσο, ποταπά κριτήρια, να κάνει ό,τι του καπνίσει, αυτό είναι το ζητούμενο.
Όλα αυτά, αποτελούν μέρος μιας αιτίας της εικόνας της χώρας μας. Υπάρχει και η αντίθετη πλευρά. Είναι η πλευρά των ανθρώπων του μόχθου, της βιοπάλης, της δημιουργίας, της μόρφωσης όχι για επίδειξη ή και επιβολή αλλά για συμβολή στην πρόοδο, στην αλληλεγγύη, στην ανάπτυξη και μέσω αυτής στην ευημερία όλων. Διότι χωρίς ανάπτυξη δεν υπάρχει ευημερία. Χωρίς μάθηση και κόπο δεν υπάρχει προκοπή. Η βία δεν είναι ούτε για τα ζώα πόσο για τους ανθρώπους.
Κάποτε κάποιοι πρέπει να εξηγήσουν σε όσους βιαίως κλείνουν δρόμους, λιμάνια, εργοστάσια ότι αυτοί είναι καταστροφείς της προόδου, μιας προόδου που για να ετοιμασθεί απαιτεί τον κόπο και ατέλειωτο χρόνο, χρόνο μιας ολόκληρης ζωής όσων έχουν τάξει στην ζωή τους να είναι πραγματικά χρήσιμοι στην κοινωνία.
(Σχόλιο 11/2/2011, στο euro2day, πάνω στο άρθρο με τον ανωτέρω τίτλο)
Βέβαια, όπως παρατηρεί ο ahilleas ntitoras, η διαχείριση όλων των κυβερνήσεων τα τελευταία 50 χρόνια ήταν ιδιοτελής με έντονα στοιχεία απατεωνιάς. Αυτό, όμως, είναι το χαρακτηριστικό των περισσότερων κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι αποκλειστικό ελληνικό γνώρισμα. Γίνεται πιο αισθητό στους λιγότερο προνομιούχους λαούς, στους οποίους είμαστε και εμείς. Στις περισσότερες περιπτώσεις ακολουθούσε πόλεμος και όλες οι "απατεωνιές" διεγράφοντο αυτομάτως.
Επίσης, δεν είναι το θέμα μιας κάποιας λεηλασίας που οπισθοδρομεί ένα λαό, αλλά είναι κυρίως η νοοτροπία που οδηγεί μονίμως σε αυτές τις καταστάσεις. Είναι η αντίληψη όλων όσων εκλέγουν διοικούντες, που χαρακτηρίζονται από κακοήθεια, βερμπαλισμό, ανεντιμότητα, κουτοπονηριά, αμετροέπεια, οχαδερφισμό, ασυνέπεια, δογματισμό, μίσος, φθόνο, ανικανότητα , ελαφρότητα και ιδιαίτερα ανευθυνότητα και έλλειψη ευαισθησίας απέναντι στον άνθρωπο.
Για όλες τις παρεκτροπές και παρανομίες που ζούμε, Ευθύνονται όσοι δεν σέβονται τον νόμο, αυτοί που με τις πράξεις τους τον καταργούν από τα πιο απλά, όπως συχνές καταλήψεις δημόσιων χώρων και προπηλακισμοί πολιτών μέχρι τα πιο δύσκολα όπως δημόσια κατασυκοφάντηση προσώπων, απειλές και κάθε λογής παραβίαση αρχών και κανόνων δικαίου.
Όλη η κατάσταση αυτή δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για ασυδοσία τόσο από τις αρχές όσο και απο τους υποστηρικτές της, με συνέπεια η ανομία κτυπάει κόκκινο και ο κάθε ένας νοιώθει "ικανοποιημένος" να κάνει ό,τι θέλει.
Να γιατί τους εκλέγει, με τόσο, ποταπά κριτήρια, να κάνει ό,τι του καπνίσει, αυτό είναι το ζητούμενο.
Όλα αυτά, αποτελούν μέρος μιας αιτίας της εικόνας της χώρας μας. Υπάρχει και η αντίθετη πλευρά. Είναι η πλευρά των ανθρώπων του μόχθου, της βιοπάλης, της δημιουργίας, της μόρφωσης όχι για επίδειξη ή και επιβολή αλλά για συμβολή στην πρόοδο, στην αλληλεγγύη, στην ανάπτυξη και μέσω αυτής στην ευημερία όλων. Διότι χωρίς ανάπτυξη δεν υπάρχει ευημερία. Χωρίς μάθηση και κόπο δεν υπάρχει προκοπή. Η βία δεν είναι ούτε για τα ζώα πόσο για τους ανθρώπους.
Κάποτε κάποιοι πρέπει να εξηγήσουν σε όσους βιαίως κλείνουν δρόμους, λιμάνια, εργοστάσια ότι αυτοί είναι καταστροφείς της προόδου, μιας προόδου που για να ετοιμασθεί απαιτεί τον κόπο και ατέλειωτο χρόνο, χρόνο μιας ολόκληρης ζωής όσων έχουν τάξει στην ζωή τους να είναι πραγματικά χρήσιμοι στην κοινωνία.
Ουκ αν λάβοις...
(Σχόλιο στο capital.gr 11/11/2010 πάνω στο ανωτέρω άρθρο)
Ας δούμε κάπως περιληπτικά τους αριθμούς του Τακτικού Προϋπολογισμού της χώρας, πως προκύπτει το τεράστιο έλλειμμα, τι ενδεχομένως θα μπορούσε να γίνει ώς προς την εξάλειψη του και τι θα σήμαινε αυτό:
Έσοδα 50δις € περίπου
Πρωτογ. Δαπάνες 60δις € περίπου
Τόκοι 12δις € περίπου
Επενδύσεις 10δις € περίπου
Σύνολο Δαπ. 82δις € περίπου
Έλλειμμα -32δις € περίπου (50-82=-32)
Από τα παραπάνω προκύπτει:
1) Το έλλειμμα ανέρχεται ώς ποσοστό στο 39% των συνολικών δαπανών ή σε 53% αν υπολογισθεί μόνο στις Πρωτογενείς δαπάνες (κυρίως Αποδοχές & Συντάξεις: 25δις€, Ασφ.& Περίθαλψη .18δις €)
2)Με δεδομένο ότι οι τόκοι(12 δις €)θα πληρώνονται και οι δημόσιες επενδύσεις(10 δις €) θα πραγματοποιούνται κανονικά και ότι τα έσοδα από μείωση της φοροδιαφυγής θα μπορούσαν να αυξηθούν κατά 5 δις € (γενναία υπόθεση), Η εξάλειψη του ελλείμματος προϋποθέτει την μείωση κατά 27 δις € (32-5)των Πρωτογενών δαπανών από 60 δις σε 33 ή σε ποσοστό 45%
3)Η προαναφερθείσα μείωση σημαίνει ή την ανάγκη για μείωση των αποδοχών και συντάξεων του Προϋπολογισμού κατά 45% ή κάποιο συνδυασμό μεταβολών μεταξύ των παραγόντων που συνθέτουν το ύψος αυτό της δαπάνης.
4)Αν μπορούσε να αναδιαρθρωθούν αποτελεσματικότερα οι απασχολούμενοι στο Δημόσιο και οι υπηρεσίες του αναλάμβαναν την πραγματοποίηση των προβλεπόμενων επενδύσεων (δεύτερη γενναία υπόθεση) τότε το κόστος των επενδύσεων αυτών (10 δις €) θα απορροφάτε εσωτερικά και η αναγκαία μείωση των πρωτογενών δαπανών θα περιοριζόταν από 27 σε 17 δις € ή σε ποσοστό 28%.
Με άλλα λόγια το πρόβλημα της μείωσης του ελλείμματος είναι κάτι περισσότερο από οξύ και χρειάζεται καλή μελέτη, φαντασία, όραμα και τόλμη.
Οι συμπράξεις του Δημόσιου Τομέα με τον Ιδιωτικό Τομέα θα βοηθούσαν σημαντικά προς την σωστή κατεύθυνση.
Η ευρεία αναδιάρθρωση των υπηρεσιών του δημοσίου είναι ζωτικής σημασίας για την κοινωνία και οικονομία και πρέπει άμεσα να γίνει.
Με τα ανωτέρω στοιχεία και μόνο, που ενδεικτικά σημειώνονται, είναι αρκετά για να φανταστεί κανείς τις θετικές επιπτώσεις που θα έχει η εξάλειψη του ελλείμματος στην ανταγωνιστικότητα όλης της οικονομίας.
(Σχόλιο στο capital.gr 11/11/2010 πάνω στο ανωτέρω άρθρο)
Ας δούμε κάπως περιληπτικά τους αριθμούς του Τακτικού Προϋπολογισμού της χώρας, πως προκύπτει το τεράστιο έλλειμμα, τι ενδεχομένως θα μπορούσε να γίνει ώς προς την εξάλειψη του και τι θα σήμαινε αυτό:
Έσοδα 50δις € περίπου
Πρωτογ. Δαπάνες 60δις € περίπου
Τόκοι 12δις € περίπου
Επενδύσεις 10δις € περίπου
Σύνολο Δαπ. 82δις € περίπου
Έλλειμμα -32δις € περίπου (50-82=-32)
Από τα παραπάνω προκύπτει:
1) Το έλλειμμα ανέρχεται ώς ποσοστό στο 39% των συνολικών δαπανών ή σε 53% αν υπολογισθεί μόνο στις Πρωτογενείς δαπάνες (κυρίως Αποδοχές & Συντάξεις: 25δις€, Ασφ.& Περίθαλψη .18δις €)
2)Με δεδομένο ότι οι τόκοι(12 δις €)θα πληρώνονται και οι δημόσιες επενδύσεις(10 δις €) θα πραγματοποιούνται κανονικά και ότι τα έσοδα από μείωση της φοροδιαφυγής θα μπορούσαν να αυξηθούν κατά 5 δις € (γενναία υπόθεση), Η εξάλειψη του ελλείμματος προϋποθέτει την μείωση κατά 27 δις € (32-5)των Πρωτογενών δαπανών από 60 δις σε 33 ή σε ποσοστό 45%
3)Η προαναφερθείσα μείωση σημαίνει ή την ανάγκη για μείωση των αποδοχών και συντάξεων του Προϋπολογισμού κατά 45% ή κάποιο συνδυασμό μεταβολών μεταξύ των παραγόντων που συνθέτουν το ύψος αυτό της δαπάνης.
4)Αν μπορούσε να αναδιαρθρωθούν αποτελεσματικότερα οι απασχολούμενοι στο Δημόσιο και οι υπηρεσίες του αναλάμβαναν την πραγματοποίηση των προβλεπόμενων επενδύσεων (δεύτερη γενναία υπόθεση) τότε το κόστος των επενδύσεων αυτών (10 δις €) θα απορροφάτε εσωτερικά και η αναγκαία μείωση των πρωτογενών δαπανών θα περιοριζόταν από 27 σε 17 δις € ή σε ποσοστό 28%.
Με άλλα λόγια το πρόβλημα της μείωσης του ελλείμματος είναι κάτι περισσότερο από οξύ και χρειάζεται καλή μελέτη, φαντασία, όραμα και τόλμη.
Οι συμπράξεις του Δημόσιου Τομέα με τον Ιδιωτικό Τομέα θα βοηθούσαν σημαντικά προς την σωστή κατεύθυνση.
Η ευρεία αναδιάρθρωση των υπηρεσιών του δημοσίου είναι ζωτικής σημασίας για την κοινωνία και οικονομία και πρέπει άμεσα να γίνει.
Με τα ανωτέρω στοιχεία και μόνο, που ενδεικτικά σημειώνονται, είναι αρκετά για να φανταστεί κανείς τις θετικές επιπτώσεις που θα έχει η εξάλειψη του ελλείμματος στην ανταγωνιστικότητα όλης της οικονομίας.
Γιατί αιμορραγεί η χώρα μας
(Σχόλιο στο capital.gr, 20/1/2011 πάνω στο άρθρο "Μας χαρίζουν λεφτά αλλά εμείς λέμε όχι")
Γιατί το Δημόσιο συνεχίζει να πραγματοποιεί δαπάνες μεγαλύτερες από τα έσοδα που μπορεί να επιτύχει;
Διότι ακόμα βρίσκονται κάποιοι και τον δανείζουν.
Άλλοι διότι κάτι επιδιώκουν και άλλοι διότι είναι φοβισμένοι και "αναγκασμένοι" να το κάνουν. Το αποτέλεσμα είναι η χώρα να σύρεται σε επικίνδυνα μονοπάτια και το τυχαίο να αναδεικνύεται αποφασιστικής σημασίας παράγων για τη βιωσιμότητα της.
Τα πράγματα επιβάλλουν τις λύσεις, και οι ορθές λύσεις προϋποθέτουν ηγεσίες ταυτισμένες με το Έθνος και τον Λαό στον οποίον ηγούνται.
Η Ελλάς αιμορραγεί διότι:
1) στην οικονομία υπάρχει διαρκές έγκλημα που είναι α) οι δημόσιες δαπάνες πάσης φύσεως να πληρώνονται με καταδολίευση της εθνικής αποταμίευσης (παράνομοι και πρόωροι συνταξιούχοι, υπεράριθμοι υπάλληλοι, ανέλεγκτες και άσκοπες δαπάνες κ.ά.) και ασύνετο εξωτερικό δανεισμό και β) στα φορολογικά έσοδα να συμμετέχει όποιος "επιθυμεί", δηλαδή μόνο οι εργαζόμενοι μισθωτοί.
2) στο δημογραφικό, συνεχώς μειώνονται οι γεννήσεις στον ελληνικό πληθυσμό, υπάρχει σιωπηρή φυγή για το εξωτερικό και οι αλλοδαποί κατακτούν ολοένα μεγαλύτερα εδάφη της επικράτειας με ταχύτατο ρυθμό και πρόβλεψη σύντομα να υπερβούν τον γηγενή πληθυσμό.
3) η κουλτούρα του πληθυσμού επηρεάζεται από την επίπλαστη και αυξανόμενη κυριαρχία ποικίλων πολιτισμικών στοιχείων αμφίβολης ποιότητας, από την βίαιη εισβολή πληθυσμών διαφορετικών θρησκευμάτων (σουνίτες, σιίτες, κ.α.) και από άλλες "πολιτισμικές τάσεις" διάφορων αναδεικνυόμενων "μειονοτήτων".
Όλα αυτά θίγουν και το θρησκευτικό συναίσθημα του ντόπιου πληθυσμού για τον οποίον η ελληνική θρησκεία αποτελεί συνέχεια, κιβωτό αλλά και σμίξη του αρχαίου ελληνικού με τον νέο πολιτισμό και βαλλόμενοι νοιώθουν ξένοι στον τόπο τους.
4) η συνοχή μεταξύ των ελλήνων βρίσκεται στο ναδίρ. Συμπεριφέρονται μεταξύ τους όχι σαν να είναι ξένοι αλλά κάτι χειρότερο, συμπεριφέρονται ώς εχθροί και με περιφρόνηση, τόσο οι ίδιοι όσο και η ηγεσία τους που δίδει το κακό παράδειγμα.
Δεν συμμετέχουν στις επαγγελματικές ή διαεπαγγελματικές συζητήσεις και συνεννοήσεις για από κοινού χάραξη κανόνων συνεργασίας επί τη βάσει αρχών δικαίου και οικονομικής αποτελεσματικότητας αλλά μόνο για απόσπαση προνομίων σε βάρος του συνόλου.
Οι τοίχοι βοούν από μίσος. γιατί; Είναι αυτόνομοι στην εκδήλωση αυτής της συμπεριφοράς ή υποκινούμενοι και όπως είναι ταραγμένοι, νοιώθοντας προδομένοι και απελπισμένοι δεν ξέρουν τι κάνουν για να «σωθούν»;
Οι γερμανοί το 1990 τους δόθηκε μια ευκαιρία να ενωθούν. και το έκαναν χωρίς να υπολογίσουν το σοβαρό οικονομικό κόστος. Το πέτυχαν, διότι η πολιτική ηγεσία τους ήταν ενωμένη και ο λαός ακολούθησε.
Εμείς γιατί;
Tι θέλουμε να γίνουμε; ως χώρα ακόμα πιο μικρή;
Να παραμένουμε φτωχοί;
Να είμαστε της ελεημοσύνης και αδύναμοι;
Να πολιτικολογούμε και να φερόμαστε ανεύθυνα; πάντα οι άλλοι φταίνε;
Γιατί δεν υπάρχει ένα κοινό σχέδιο, με τόλμη, αλληλεγγύη και όραμα από την πολιτική ηγεσία;
Και πρώτα από όλους, η Κυβέρνηση τι περιμένει; Προς τα που κοιτάει; Δεν βλέπει; Δεν νοιώθει ώς Έλλην, ώς πολίτης αυτού του τόπου; Γιατί φοβάται τα ριζοσπαστικά μέτρα; ή ακριβέστερα γιατί προχωρά τόσο αργά στα μέτρα που έχει εξαγγείλει; Γιατί δεν μειώνει δραστικά και σχεδόν άμεσα στο δημόσιο τομέα ότι είναι περιττό; και γιατί "χαϊδεύει" τον κλειστό ιδιωτικό τομέα της οικονομίας; και όλα αυτά βέβαια με κακόηχο σιγόντο ή "αντίσταση" απο το χώρο που λέγεται αντιπολίτευση.
Πιστεύουν όλη τους στην ηγεσία του τόπου πως έχουμε καιρό μπροστά μας;
ή δεν πιστεύουν ούτε στους εαυτούς τους....
...ή διότι επειδή θέλω να είμαι αισιόδοξος, δεν μπορεί,
ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΘΑΥΜΑ.
(Σχόλιο στο capital.gr, 20/1/2011 πάνω στο άρθρο "Μας χαρίζουν λεφτά αλλά εμείς λέμε όχι")
Γιατί το Δημόσιο συνεχίζει να πραγματοποιεί δαπάνες μεγαλύτερες από τα έσοδα που μπορεί να επιτύχει;
Διότι ακόμα βρίσκονται κάποιοι και τον δανείζουν.
Άλλοι διότι κάτι επιδιώκουν και άλλοι διότι είναι φοβισμένοι και "αναγκασμένοι" να το κάνουν. Το αποτέλεσμα είναι η χώρα να σύρεται σε επικίνδυνα μονοπάτια και το τυχαίο να αναδεικνύεται αποφασιστικής σημασίας παράγων για τη βιωσιμότητα της.
Τα πράγματα επιβάλλουν τις λύσεις, και οι ορθές λύσεις προϋποθέτουν ηγεσίες ταυτισμένες με το Έθνος και τον Λαό στον οποίον ηγούνται.
Η Ελλάς αιμορραγεί διότι:
1) στην οικονομία υπάρχει διαρκές έγκλημα που είναι α) οι δημόσιες δαπάνες πάσης φύσεως να πληρώνονται με καταδολίευση της εθνικής αποταμίευσης (παράνομοι και πρόωροι συνταξιούχοι, υπεράριθμοι υπάλληλοι, ανέλεγκτες και άσκοπες δαπάνες κ.ά.) και ασύνετο εξωτερικό δανεισμό και β) στα φορολογικά έσοδα να συμμετέχει όποιος "επιθυμεί", δηλαδή μόνο οι εργαζόμενοι μισθωτοί.
2) στο δημογραφικό, συνεχώς μειώνονται οι γεννήσεις στον ελληνικό πληθυσμό, υπάρχει σιωπηρή φυγή για το εξωτερικό και οι αλλοδαποί κατακτούν ολοένα μεγαλύτερα εδάφη της επικράτειας με ταχύτατο ρυθμό και πρόβλεψη σύντομα να υπερβούν τον γηγενή πληθυσμό.
3) η κουλτούρα του πληθυσμού επηρεάζεται από την επίπλαστη και αυξανόμενη κυριαρχία ποικίλων πολιτισμικών στοιχείων αμφίβολης ποιότητας, από την βίαιη εισβολή πληθυσμών διαφορετικών θρησκευμάτων (σουνίτες, σιίτες, κ.α.) και από άλλες "πολιτισμικές τάσεις" διάφορων αναδεικνυόμενων "μειονοτήτων".
Όλα αυτά θίγουν και το θρησκευτικό συναίσθημα του ντόπιου πληθυσμού για τον οποίον η ελληνική θρησκεία αποτελεί συνέχεια, κιβωτό αλλά και σμίξη του αρχαίου ελληνικού με τον νέο πολιτισμό και βαλλόμενοι νοιώθουν ξένοι στον τόπο τους.
4) η συνοχή μεταξύ των ελλήνων βρίσκεται στο ναδίρ. Συμπεριφέρονται μεταξύ τους όχι σαν να είναι ξένοι αλλά κάτι χειρότερο, συμπεριφέρονται ώς εχθροί και με περιφρόνηση, τόσο οι ίδιοι όσο και η ηγεσία τους που δίδει το κακό παράδειγμα.
Δεν συμμετέχουν στις επαγγελματικές ή διαεπαγγελματικές συζητήσεις και συνεννοήσεις για από κοινού χάραξη κανόνων συνεργασίας επί τη βάσει αρχών δικαίου και οικονομικής αποτελεσματικότητας αλλά μόνο για απόσπαση προνομίων σε βάρος του συνόλου.
Οι τοίχοι βοούν από μίσος. γιατί; Είναι αυτόνομοι στην εκδήλωση αυτής της συμπεριφοράς ή υποκινούμενοι και όπως είναι ταραγμένοι, νοιώθοντας προδομένοι και απελπισμένοι δεν ξέρουν τι κάνουν για να «σωθούν»;
Οι γερμανοί το 1990 τους δόθηκε μια ευκαιρία να ενωθούν. και το έκαναν χωρίς να υπολογίσουν το σοβαρό οικονομικό κόστος. Το πέτυχαν, διότι η πολιτική ηγεσία τους ήταν ενωμένη και ο λαός ακολούθησε.
Εμείς γιατί;
Tι θέλουμε να γίνουμε; ως χώρα ακόμα πιο μικρή;
Να παραμένουμε φτωχοί;
Να είμαστε της ελεημοσύνης και αδύναμοι;
Να πολιτικολογούμε και να φερόμαστε ανεύθυνα; πάντα οι άλλοι φταίνε;
Γιατί δεν υπάρχει ένα κοινό σχέδιο, με τόλμη, αλληλεγγύη και όραμα από την πολιτική ηγεσία;
Και πρώτα από όλους, η Κυβέρνηση τι περιμένει; Προς τα που κοιτάει; Δεν βλέπει; Δεν νοιώθει ώς Έλλην, ώς πολίτης αυτού του τόπου; Γιατί φοβάται τα ριζοσπαστικά μέτρα; ή ακριβέστερα γιατί προχωρά τόσο αργά στα μέτρα που έχει εξαγγείλει; Γιατί δεν μειώνει δραστικά και σχεδόν άμεσα στο δημόσιο τομέα ότι είναι περιττό; και γιατί "χαϊδεύει" τον κλειστό ιδιωτικό τομέα της οικονομίας; και όλα αυτά βέβαια με κακόηχο σιγόντο ή "αντίσταση" απο το χώρο που λέγεται αντιπολίτευση.
Πιστεύουν όλη τους στην ηγεσία του τόπου πως έχουμε καιρό μπροστά μας;
ή δεν πιστεύουν ούτε στους εαυτούς τους....
...ή διότι επειδή θέλω να είμαι αισιόδοξος, δεν μπορεί,
ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΘΑΥΜΑ.
Η σιωπηρή "μεταφορά" του ελληνικού κρατικού χρέους
(σχόλιο στο πιο πάνω άρθρο στο capital.gr 29/12/2010)
Είναι φανερό πλέον, σύμφωνα και με τα στοιχεία του ως άνω άρθρου, όλο και περισσότερο δημόσιο χρέος φορτώνονται οι ελληνικές τράπεζες, σε βαθμό που να κρίνεται η βιωσιμότητα τους.
Αναρωτιέμαι γιατί οι Διοικήσεις τους το αποδέχονται και αν αυτό γίνεται για λόγους υπέρτατης εθνικής ανάγκης γιατί αυτό δεν δημοσιοποιείται, δεν το γνωρίζουν στην Βουλή και να εξηγήσουν το τι σημαίνει και τι θα ακολουθήσει;
Και αν μεν οι ίδιοι συμφωνούν με αυτή την "γενναιόδωρη" ή "πατριωτική" πράξη τους οφείλουν να εξηγήσουν, πρωτίστως στην ελληνική βουλή, τι επιπτώσεις άμεσα και στο επόμενο διάστημα θα έχει στους έλληνες. Αλλά και αν δεν συμφωνούν και «εξαναγκάζονται» να δέχονται τα βάρη του Δημοσίου, πάλι ,οφείλουν να εξηγήσουν τι σημαίνουν όλα αυτά τα βάρη για τις τράπεζες και τον εργαζόμενο ελληνικό λαό και να πουν καθαρά στους έλληνες βουλευτές ότι οι ίδιοι δεν θέλουν να γίνουν οικονομικοί δήμιοι της χώρας και να τους παραδώσουν τα κλειδιά.
Θα είναι προτιμότερο αυτό να γίνει τώρα και όχι αύριο που η κατάρρευση θα επισημοποιείται, εκτός βέβαια ως υπεύθυνοι ανώτατοι διοικητές των τραπεζών γνωρίζουν ότι τέτοιοι κίνδυνοι είναι περιορισμένοι.
(σχόλιο στο πιο πάνω άρθρο στο capital.gr 29/12/2010)
Είναι φανερό πλέον, σύμφωνα και με τα στοιχεία του ως άνω άρθρου, όλο και περισσότερο δημόσιο χρέος φορτώνονται οι ελληνικές τράπεζες, σε βαθμό που να κρίνεται η βιωσιμότητα τους.
Αναρωτιέμαι γιατί οι Διοικήσεις τους το αποδέχονται και αν αυτό γίνεται για λόγους υπέρτατης εθνικής ανάγκης γιατί αυτό δεν δημοσιοποιείται, δεν το γνωρίζουν στην Βουλή και να εξηγήσουν το τι σημαίνει και τι θα ακολουθήσει;
Και αν μεν οι ίδιοι συμφωνούν με αυτή την "γενναιόδωρη" ή "πατριωτική" πράξη τους οφείλουν να εξηγήσουν, πρωτίστως στην ελληνική βουλή, τι επιπτώσεις άμεσα και στο επόμενο διάστημα θα έχει στους έλληνες. Αλλά και αν δεν συμφωνούν και «εξαναγκάζονται» να δέχονται τα βάρη του Δημοσίου, πάλι ,οφείλουν να εξηγήσουν τι σημαίνουν όλα αυτά τα βάρη για τις τράπεζες και τον εργαζόμενο ελληνικό λαό και να πουν καθαρά στους έλληνες βουλευτές ότι οι ίδιοι δεν θέλουν να γίνουν οικονομικοί δήμιοι της χώρας και να τους παραδώσουν τα κλειδιά.
Θα είναι προτιμότερο αυτό να γίνει τώρα και όχι αύριο που η κατάρρευση θα επισημοποιείται, εκτός βέβαια ως υπεύθυνοι ανώτατοι διοικητές των τραπεζών γνωρίζουν ότι τέτοιοι κίνδυνοι είναι περιορισμένοι.
Μέρκελ: Δεν έπρεπε να επιτραπεί η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωζώνη
(σχόλιο στο capital.gr 15/11/2010 πάνω στο ανωτέρω άρθρο)
Ανεξαρτήτως τι λέει η Γερμανία, η πολιτεία οφείλει να σταματήσει αμέσως την λεηλασία που κάνει σε βάρος της αποταμίευσης κάθε έλληνα εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα καθώς και την επιβάρυνση του με δυσβάστακτα δάνεια προκειμένου να συντηρεί ένα τεράστιο μισθοφορικό στρατό δημόσιων υπαλλήλων.
Είναι βάρβαρο οι μισοί έλληνες να εργάζονται και το εισόδημα τους μέσω της εφορίας και των εισφορών να κατευθύνεται στην πληρωμή των υπολοίπων μισών ελλήνων που πληρώνονται από το δημόσιο χωρίς οι περισσότεροι εξ΄αυτών να προσφέρουν έργο.
Με αυτό τον τρόπο πως θα παράγουμε, πως θα γίνουμε ανταγωνιστικοί;
Με τα μαρούλια και τις ντομάτες και τους ¨μισούς¨ έλληνες να παριστάνουν τους δημόσιους υπαλλήλους ή συνταξιούχους, έχουμε απαίτηση το εισόδημα μας είναι το ίδιο με εκείνο ενός Γάλλου, Γερμανού που παράγει τα καλλίτερα αυτοκίνητα, ηλεκτρονικά, τραίνα, αεροπλάνα κ.οκ.;
Μην απορούμε γιατί σήμερα βουλιάζουμε
(σχόλιο στο capital.gr 15/11/2010 πάνω στο ανωτέρω άρθρο)
Ανεξαρτήτως τι λέει η Γερμανία, η πολιτεία οφείλει να σταματήσει αμέσως την λεηλασία που κάνει σε βάρος της αποταμίευσης κάθε έλληνα εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα καθώς και την επιβάρυνση του με δυσβάστακτα δάνεια προκειμένου να συντηρεί ένα τεράστιο μισθοφορικό στρατό δημόσιων υπαλλήλων.
Είναι βάρβαρο οι μισοί έλληνες να εργάζονται και το εισόδημα τους μέσω της εφορίας και των εισφορών να κατευθύνεται στην πληρωμή των υπολοίπων μισών ελλήνων που πληρώνονται από το δημόσιο χωρίς οι περισσότεροι εξ΄αυτών να προσφέρουν έργο.
Με αυτό τον τρόπο πως θα παράγουμε, πως θα γίνουμε ανταγωνιστικοί;
Με τα μαρούλια και τις ντομάτες και τους ¨μισούς¨ έλληνες να παριστάνουν τους δημόσιους υπαλλήλους ή συνταξιούχους, έχουμε απαίτηση το εισόδημα μας είναι το ίδιο με εκείνο ενός Γάλλου, Γερμανού που παράγει τα καλλίτερα αυτοκίνητα, ηλεκτρονικά, τραίνα, αεροπλάνα κ.οκ.;
Μην απορούμε γιατί σήμερα βουλιάζουμε
Τα συνδικάτα απορρίπτουν το ασφαλιστικό
(σχόλιο στο capital.gr πάνω στο ανωτέρω άρθρο)
Οι συντάξεις ρυθμίζονται με βάση το προσδοκώμενο εκλογικό αποτέλεσμα και όχι με το τι προσφέρει κάθε εργαζόμενος. Το ίδιο ισχύει και για το πρότυπο οργάνωσης και λειτουργίας της αγοράς εργασίας, αλλά και του μηχανισμού βεβαίωσης και είσπραξης φόρων και ασφαλιστικών εισφορών. Προς αυτή την κατεύθυνση είναι και τα κριτήρια επιλογής και στελέχωσης των δημόσιων υπηρεσιών. Αυτά είναι που ισχύουν, σε γενικές γραμμές, στην πράξη τα τελευταία 30 χρόνια.
Αποτέλεσμα τα υψηλά ελλείμματα (εσωτερικά και εξωτερικά), το δυσθεώρητο εξωτερικό χρέος, η έλλειψη αποταμιευτικών πόρων για πληρωμή των συντάξεων, το περιορισμένο μέγεθος και εύρος της εθνικής παραγωγής, η διογκούμενη ανεργία και ότι σχετικά αποτελεί εφιαλτική απειλή για την βιωσιμότητα της οικονομίας.
Υπό την ασφυκτική πίεση της σημερινής κατάστασης (ανάγκα και Θεοί πείθονται), η Κυβέρνηση φαίνεται οτι κάτι προσπαθεί να αλλάξει, να αλλάξει δομές και θεσμούς τους κάνει, όπως ισχυρίζεται, σύγχρονους, δίκαιους και αποτελεσματικούς. Θα υποστηριχθεί στο έργο της;
Τα συνδικάτα φαίνεται να μην το υποστηρίζουνε, δεν εξηγούν όμως τι επιδιώκουν.
Η αντιπολίτευση, ανάλογα φερόμενη, είναι μοιρασμένη. Οπότε το ερώτημα είναι αν έχει πιθανότητα να ανορθωθεί η χώρα κάτω από αυτές τις αντίξοες πολιτικές/συνδικαλιστικές συνθήκες.
Η Κυβέρνηση ενέπνευσε σ΄ ένα βαθμό θετικά ακόμα και τους αντίθετους της και απο τον καθαρό λόγο της αλλά και κυρίως από τα νέα και ικανά πρόσωπα που τοποθέτησε σε κρίσιμους κυβερνητικούς τομείς. Γιατί όμως ξαφνικά αυτές τις ημέρες γίνεται κουβέντα για απομάκρυνση τους; Μήπως μέχρι εδώ ήταν όλη η αναγκαία αλλαγή του συστήματος, δεν πάει παραπέρα; φράκαρε;
Οι έλληνες τι πιστεύουν; δεν είναι έτοιμοι για κάτι καινούργιο; δεν πιστεύουν στις ικανότητες τους; προτιμούν να είναι κολλημένοι ή οι πιο ξύπνιοι να τους έχουν πατημένους κάτω; και η Κυβέρνηση θα το δεκτεί αυτό; ή θα πραγματοποιήσει το πρόγραμμα της μέχρι τέλος;
(σχόλιο στο capital.gr πάνω στο ανωτέρω άρθρο)
Οι συντάξεις ρυθμίζονται με βάση το προσδοκώμενο εκλογικό αποτέλεσμα και όχι με το τι προσφέρει κάθε εργαζόμενος. Το ίδιο ισχύει και για το πρότυπο οργάνωσης και λειτουργίας της αγοράς εργασίας, αλλά και του μηχανισμού βεβαίωσης και είσπραξης φόρων και ασφαλιστικών εισφορών. Προς αυτή την κατεύθυνση είναι και τα κριτήρια επιλογής και στελέχωσης των δημόσιων υπηρεσιών. Αυτά είναι που ισχύουν, σε γενικές γραμμές, στην πράξη τα τελευταία 30 χρόνια.
Αποτέλεσμα τα υψηλά ελλείμματα (εσωτερικά και εξωτερικά), το δυσθεώρητο εξωτερικό χρέος, η έλλειψη αποταμιευτικών πόρων για πληρωμή των συντάξεων, το περιορισμένο μέγεθος και εύρος της εθνικής παραγωγής, η διογκούμενη ανεργία και ότι σχετικά αποτελεί εφιαλτική απειλή για την βιωσιμότητα της οικονομίας.
Υπό την ασφυκτική πίεση της σημερινής κατάστασης (ανάγκα και Θεοί πείθονται), η Κυβέρνηση φαίνεται οτι κάτι προσπαθεί να αλλάξει, να αλλάξει δομές και θεσμούς τους κάνει, όπως ισχυρίζεται, σύγχρονους, δίκαιους και αποτελεσματικούς. Θα υποστηριχθεί στο έργο της;
Τα συνδικάτα φαίνεται να μην το υποστηρίζουνε, δεν εξηγούν όμως τι επιδιώκουν.
Η αντιπολίτευση, ανάλογα φερόμενη, είναι μοιρασμένη. Οπότε το ερώτημα είναι αν έχει πιθανότητα να ανορθωθεί η χώρα κάτω από αυτές τις αντίξοες πολιτικές/συνδικαλιστικές συνθήκες.
Η Κυβέρνηση ενέπνευσε σ΄ ένα βαθμό θετικά ακόμα και τους αντίθετους της και απο τον καθαρό λόγο της αλλά και κυρίως από τα νέα και ικανά πρόσωπα που τοποθέτησε σε κρίσιμους κυβερνητικούς τομείς. Γιατί όμως ξαφνικά αυτές τις ημέρες γίνεται κουβέντα για απομάκρυνση τους; Μήπως μέχρι εδώ ήταν όλη η αναγκαία αλλαγή του συστήματος, δεν πάει παραπέρα; φράκαρε;
Οι έλληνες τι πιστεύουν; δεν είναι έτοιμοι για κάτι καινούργιο; δεν πιστεύουν στις ικανότητες τους; προτιμούν να είναι κολλημένοι ή οι πιο ξύπνιοι να τους έχουν πατημένους κάτω; και η Κυβέρνηση θα το δεκτεί αυτό; ή θα πραγματοποιήσει το πρόγραμμα της μέχρι τέλος;
Η ελληνική κρίση και η Γερμανία
(σχόλιο στο capital.gr 10/2/2010 πάνω στο πιο πάνω άρθρο)
Στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και ιδιαίτερα ενδυνάμωσης της εσωτερικής συνοχής, η Ελλάς πρέπει συνεχώς να έχει ως πολιτική την επίτευξη εμπορικών συμφωνιών με τους εταίρους της για προτίμηση των προϊόντων και υπηρεσιών της σε τομείς οι οποίοι προσελκύουν το αγοραστικό ενδιαφέρων των ευρωπαίων καταναλωτών (τουρισμός, αγροτικά προϊόντα, κ.ά.). Χωρίς την υποκίνηση και παρακίνηση των μεγάλων ευρωπαϊκών εμπορικών οίκων από τις κυβερνήσεις τους για προτίμηση του ελληνικού προϊόντος, όσο ανταγωνιστικό, και αν γίνει στο μέλλον, δεν θα επιτυγχάνει σπουδαίες και αποδοτικές πωλήσεις. Για να μπορεί η Κυβέρνηση να κλείνει επωφελείς συμφωνίες πρέπει να προνοεί. Να προνοεί στο νάχει ένα υγειές και χωρίς ελλείμματα Δημόσιο Τομέα, με αρίστη και αποτελεσματική οργάνωση, που θα κάνει την κάθε Κυβέρνηση ισχυρή, αξιόπιστη και αξιόμαχη σε κάθε σημαντική διαπραγμάτευση είτε εμπορική είτε πολιτική.
Ποτέ δεν τόσο πολύ αργά. Ακόμα και σήμερα. Ας χρησιμοποιήσουμε με ειλικρίνεια τα όπλα που μας δίνει η ιδιότητα του μέλους της ΕΕ και του κοινού νομίσματος και ας καλέσουμε όλους τους Έλληνες να στηριχθούν άφοβα στις δυνάμεις τους, να κάνουν τις απαιτούμενες θυσίες, και άς δώσει η Κυβέρνηση το παράδειγμα συνετούς και συνεπούς πολιτικής οραματιζόμενη και εμπνέοντας τους Έλληνες ότι η ισχυρή και δίκαιη Ελλάδα μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Ελλάδα ισχυρή και σεβαστή από όλους.
(σχόλιο στο capital.gr 10/2/2010 πάνω στο πιο πάνω άρθρο)
Στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και ιδιαίτερα ενδυνάμωσης της εσωτερικής συνοχής, η Ελλάς πρέπει συνεχώς να έχει ως πολιτική την επίτευξη εμπορικών συμφωνιών με τους εταίρους της για προτίμηση των προϊόντων και υπηρεσιών της σε τομείς οι οποίοι προσελκύουν το αγοραστικό ενδιαφέρων των ευρωπαίων καταναλωτών (τουρισμός, αγροτικά προϊόντα, κ.ά.). Χωρίς την υποκίνηση και παρακίνηση των μεγάλων ευρωπαϊκών εμπορικών οίκων από τις κυβερνήσεις τους για προτίμηση του ελληνικού προϊόντος, όσο ανταγωνιστικό, και αν γίνει στο μέλλον, δεν θα επιτυγχάνει σπουδαίες και αποδοτικές πωλήσεις. Για να μπορεί η Κυβέρνηση να κλείνει επωφελείς συμφωνίες πρέπει να προνοεί. Να προνοεί στο νάχει ένα υγειές και χωρίς ελλείμματα Δημόσιο Τομέα, με αρίστη και αποτελεσματική οργάνωση, που θα κάνει την κάθε Κυβέρνηση ισχυρή, αξιόπιστη και αξιόμαχη σε κάθε σημαντική διαπραγμάτευση είτε εμπορική είτε πολιτική.
Ποτέ δεν τόσο πολύ αργά. Ακόμα και σήμερα. Ας χρησιμοποιήσουμε με ειλικρίνεια τα όπλα που μας δίνει η ιδιότητα του μέλους της ΕΕ και του κοινού νομίσματος και ας καλέσουμε όλους τους Έλληνες να στηριχθούν άφοβα στις δυνάμεις τους, να κάνουν τις απαιτούμενες θυσίες, και άς δώσει η Κυβέρνηση το παράδειγμα συνετούς και συνεπούς πολιτικής οραματιζόμενη και εμπνέοντας τους Έλληνες ότι η ισχυρή και δίκαιη Ελλάδα μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Ελλάδα ισχυρή και σεβαστή από όλους.
Αυστραλία: Μήνυση15χρονου για ελλιπή παιδεία
(σχόλιο στο πιο πάνω άρθρο στο EURO2DAY 9/3/2011)
Το ελληνικό δημόσιο έχει αναλάβει να προσφέρει δωρεάν δύο βασικές υπηρεσίες.
Παιδεία και Υγεία.
Έχει αποτύχει και στις δύο, παρά το γεγονός οτι ο εργαζόμενος Ελληνας πληρώνει δυσβάστακτους φόρους.
Ταυτόχρονα, η πολιτεία απαγορεύει την ανάπτυξη ιδιωτικών Πανεπιστημίων
στις δε ιδιωτικές κλινικές το κόστος είναι απαγορευτικό.
Τελικό αποτέλεσμα, οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα εργάζονται ώρες ατελείωτες, σύγχρονοι δούλοι, για να πληρώνουν και να συντηρούν ένα υδροκέφαλο κράτος, με χιλιάδες ανθρώπους που αμείβονται χωρίς να εργάζονται, διότι δεν υπάρχει αντικείμενο εργασίας, διότι δεν χρειάζονται όλοι τους να είναι υπάλληλοι του δημοσίου.
Και όμως ακόμα, δεν βλέπουμε κάτι να γίνεται στην πράξη για να διορθωθεί η κατάσταση. Απολύονται χιλιάδες από τον ιδιωτικό τομέα, διότι οι ψηλοί φόροι είναι δυσβάστακτοι ενώ καμιά μείωση δαπανών ανάλογης τάξης δεν γίνεται στο δημόσιο.
Mέχρι πότε; Αναρωτιέμαι δεν υπάρχουν έλληνες πολίτες, από τον επιχειρηματικό κόσμο, τον ακαδημαϊκό κόσμο και γενικά τους εργαζόμενους να συμπτύξουν κίνηση με σημείο αναφοράς τους εργαζόμενους στον Ιδιωτικό Τομέα και να ζητήσουν την υποστήριξη τους στις ερχόμενες εκλογές άν μέχρι τότε δεν έχει αλλάξει κάτι; να σταματήσουν την αφαίμαξη των εργαζομένων και να παύσουν τους επίκτητα καμωμένους χιλιάδες κομματικούς κηφήνες;
Το δημόσιο για όλους αυτούς και για πολλές άλλες παρόμοιες ανομίες πληρώνει επιπλέον 25δις ευρώ το έτος, ποσό που τα φορολογικά έσοδα δεν επαρκούν να το πληρώσουν.
Αμέσως όλες οι δαπάνες αυτές πρέπει να περικοπούν, να μηδενισθούν, είναι περιτές και επικίνδυνες.
Παράλληλα να ανοιχθούν στην πράξη (και όχι στα λόγια) όλες οι αγορές στην χώρα, όπου είναι σίγουρο ότι νέοι άνθρωποι με μόρφωση, ταλέντο, όνειρα και υψηλό φρόνημα και όρεξη για ζωή θα αναπτύξουν τέτοιες και τόσες δραστηριότητες που θα απορροφήσουν ότι περισσεύει στο δημόσιο, θα αυξήσουν την παραγωγή, την απασχόληση και τελικά το εισόδημα.
Πρέπει, με κάθε τρόπο κάθε θεμιτό μέσο έλληνες που μπορούν να πάρουν Πρωτοβουλίες ώστε να σταματήσει η κατηφόρα του δημοσίου που μας συμπαρασύρει όλους μας.
Άνθρωποι που βρίσκονται στα ΜΜΕ, η Πνευματική Ηγεσία του Τόπου, αυτοί που έχουν ένα πρότερο Έντιμο και Παραγωγικό βίο, Όλοι μα Όλοι να Επαναστατήσουν Ειρηνικά να βρεθούν μαζί και να δώσουν λύση.
Δεν Πιστεύω οι Έλληνες που μένουν στην Ελλάδα είναι νοητικά καθυστερημένοι σε σχέση με τους Έλληνες του εξωτερικού.
Η διαφορά οφείλεται στο ότι τα κόμματα εξετράπησαν του σκοπού τους και αντί να υπηρετούν τον Λαό και την Πατρίδα μετατράπηκαν σε στρατό ΚΑΤΟΧΗΣ στον τόπο μας σε όφελος μιας κάστας εκατοντάδων κομματικών και χιλιάδων άλλων οικονομικά εξαρτημένων από αυτούς, που εξαιτίας τους γκρεμίζεται η χώρα σήμερα.
Η Ελλάς πρέπει να βρει επειγόντως λύση.
(σχόλιο στο πιο πάνω άρθρο στο EURO2DAY 9/3/2011)
Το ελληνικό δημόσιο έχει αναλάβει να προσφέρει δωρεάν δύο βασικές υπηρεσίες.
Παιδεία και Υγεία.
Έχει αποτύχει και στις δύο, παρά το γεγονός οτι ο εργαζόμενος Ελληνας πληρώνει δυσβάστακτους φόρους.
Ταυτόχρονα, η πολιτεία απαγορεύει την ανάπτυξη ιδιωτικών Πανεπιστημίων
στις δε ιδιωτικές κλινικές το κόστος είναι απαγορευτικό.
Τελικό αποτέλεσμα, οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα εργάζονται ώρες ατελείωτες, σύγχρονοι δούλοι, για να πληρώνουν και να συντηρούν ένα υδροκέφαλο κράτος, με χιλιάδες ανθρώπους που αμείβονται χωρίς να εργάζονται, διότι δεν υπάρχει αντικείμενο εργασίας, διότι δεν χρειάζονται όλοι τους να είναι υπάλληλοι του δημοσίου.
Και όμως ακόμα, δεν βλέπουμε κάτι να γίνεται στην πράξη για να διορθωθεί η κατάσταση. Απολύονται χιλιάδες από τον ιδιωτικό τομέα, διότι οι ψηλοί φόροι είναι δυσβάστακτοι ενώ καμιά μείωση δαπανών ανάλογης τάξης δεν γίνεται στο δημόσιο.
Mέχρι πότε; Αναρωτιέμαι δεν υπάρχουν έλληνες πολίτες, από τον επιχειρηματικό κόσμο, τον ακαδημαϊκό κόσμο και γενικά τους εργαζόμενους να συμπτύξουν κίνηση με σημείο αναφοράς τους εργαζόμενους στον Ιδιωτικό Τομέα και να ζητήσουν την υποστήριξη τους στις ερχόμενες εκλογές άν μέχρι τότε δεν έχει αλλάξει κάτι; να σταματήσουν την αφαίμαξη των εργαζομένων και να παύσουν τους επίκτητα καμωμένους χιλιάδες κομματικούς κηφήνες;
Το δημόσιο για όλους αυτούς και για πολλές άλλες παρόμοιες ανομίες πληρώνει επιπλέον 25δις ευρώ το έτος, ποσό που τα φορολογικά έσοδα δεν επαρκούν να το πληρώσουν.
Αμέσως όλες οι δαπάνες αυτές πρέπει να περικοπούν, να μηδενισθούν, είναι περιτές και επικίνδυνες.
Παράλληλα να ανοιχθούν στην πράξη (και όχι στα λόγια) όλες οι αγορές στην χώρα, όπου είναι σίγουρο ότι νέοι άνθρωποι με μόρφωση, ταλέντο, όνειρα και υψηλό φρόνημα και όρεξη για ζωή θα αναπτύξουν τέτοιες και τόσες δραστηριότητες που θα απορροφήσουν ότι περισσεύει στο δημόσιο, θα αυξήσουν την παραγωγή, την απασχόληση και τελικά το εισόδημα.
Πρέπει, με κάθε τρόπο κάθε θεμιτό μέσο έλληνες που μπορούν να πάρουν Πρωτοβουλίες ώστε να σταματήσει η κατηφόρα του δημοσίου που μας συμπαρασύρει όλους μας.
Άνθρωποι που βρίσκονται στα ΜΜΕ, η Πνευματική Ηγεσία του Τόπου, αυτοί που έχουν ένα πρότερο Έντιμο και Παραγωγικό βίο, Όλοι μα Όλοι να Επαναστατήσουν Ειρηνικά να βρεθούν μαζί και να δώσουν λύση.
Δεν Πιστεύω οι Έλληνες που μένουν στην Ελλάδα είναι νοητικά καθυστερημένοι σε σχέση με τους Έλληνες του εξωτερικού.
Η διαφορά οφείλεται στο ότι τα κόμματα εξετράπησαν του σκοπού τους και αντί να υπηρετούν τον Λαό και την Πατρίδα μετατράπηκαν σε στρατό ΚΑΤΟΧΗΣ στον τόπο μας σε όφελος μιας κάστας εκατοντάδων κομματικών και χιλιάδων άλλων οικονομικά εξαρτημένων από αυτούς, που εξαιτίας τους γκρεμίζεται η χώρα σήμερα.
Η Ελλάς πρέπει να βρει επειγόντως λύση.
LEX Η Ελλάδα παλεύει με το "αδιανόητο"
(σχόλιο στο euro2day πάνω στο ανωτέρω άρθρο, 9/3/2011)
γιατί δεν προσαρμόζουμε τις δημόσιες δαπάνες (80 δις € περίπου) στα δημόσια έσοδα (55 € δις περίπου);
τι περιμένουμε; κάποιος τρίτος να καλύπτει την διαφορά; δεν είναι και μικρή, μόλις 25 δις € περίπου (80-55)!!!
αλήθεια, τι περιμένουμε; ζητιανεύουμε τα 25 δις € που μας λείπουν για κάθε χρόνο και δεν το ομολογούμε; τα πράγματα είναι καθαρά. το δημόσιο έχει ορίσει, κακώς, να πληρώνει 80 δις € το έτος για μισθούς και έξοδα ενώ εισπράττει μόνο 55 δις €. άρα είναι αδύνατο να πληρωθούν όλα. άρα αμέσως πρέπει να μειώσει το 80 σε 55. γιατί δεν το κάνει;
τι θέλει να πετύχει; γιατί ταλαιπωρεί όλη την κοινωνία; δεν το βλέπει;
κάτι ακόμα πιο σημαντικό.
στα 80 δις € τα 13 δις € είναι τόκοι.
στα 380 δις € περίπου που είναι το πρόγραμμα να φθάσουν τα χρέη και με επιτόκιο μόνο 10%, οι τόκοι φθάνουν τα 40 δις € και λίγο ακόμα ξεπερνάμε τα 50 δις και βάλε.
είναι θέμα χρόνου να καταλήξουμε εκεί.
τότε όλα τα δημόσια έσοδα (55 δις €) δεν θα φθάνουν ούτε για τους τόκους.
για μισθούς δημόσιων υπαλλήλων θα μείνει μόνο το απόλυτο μηδέν. για τα δημόσια έξοδα δεν το συζητάμε.
τι είναι προτιμότερο; να μειωθούν τώρα, πάραυτα, οι δαπάνες στο ύψος των εσόδων, που μένει και περίσσευμα για πληρωμές σαφώς σημαντικά μικρότερων μισθών στους δημόσιους υπαλλήλους ή να αφεθούν τα πράγματα όπως έχουν και όλο το δημόσιο απόλυτα να καταρρεύσει;
Ερωτώ, σαν κοινωνία αυτό τον μεγάλο σκοπό επιδιώκουμε; την αυτοκτονία, χωρίς να το λέμε; ή μας αυτοκτονούν και συμμετέχει σε αυτό το τεράστιο έγκλημα όλος ο Πολιτικός κόσμος (πασοκ,νδ, συριζα, κκε κ.α), με νομότυπες διαδικασίες; η "αφοπλισμένη" εκκλησία; η " πνευματική " ηγεσία; οι τράπεζες; οι επιχειρηματίες; τα ασφαλιστικά ταμεία; οι ελεύθεροι επαγγελματίες (μηχανικοί, γιατροί, οικονομολόγοι, λογιστές, υδραυλικοί, κτίστες-που τους θυμήθηκα και αυτούς;), όλοι μας; (διότι μαζί τα φάγαμε, αλλά δεν θέλουμε και μαζί να τα διορθώσουμε;)
Θεέ μου, βοήθα!!!
όλοι κοιμόμαστε, γιατί;
(σχόλιο στο euro2day πάνω στο ανωτέρω άρθρο, 9/3/2011)
γιατί δεν προσαρμόζουμε τις δημόσιες δαπάνες (80 δις € περίπου) στα δημόσια έσοδα (55 € δις περίπου);
τι περιμένουμε; κάποιος τρίτος να καλύπτει την διαφορά; δεν είναι και μικρή, μόλις 25 δις € περίπου (80-55)!!!
αλήθεια, τι περιμένουμε; ζητιανεύουμε τα 25 δις € που μας λείπουν για κάθε χρόνο και δεν το ομολογούμε; τα πράγματα είναι καθαρά. το δημόσιο έχει ορίσει, κακώς, να πληρώνει 80 δις € το έτος για μισθούς και έξοδα ενώ εισπράττει μόνο 55 δις €. άρα είναι αδύνατο να πληρωθούν όλα. άρα αμέσως πρέπει να μειώσει το 80 σε 55. γιατί δεν το κάνει;
τι θέλει να πετύχει; γιατί ταλαιπωρεί όλη την κοινωνία; δεν το βλέπει;
κάτι ακόμα πιο σημαντικό.
στα 80 δις € τα 13 δις € είναι τόκοι.
στα 380 δις € περίπου που είναι το πρόγραμμα να φθάσουν τα χρέη και με επιτόκιο μόνο 10%, οι τόκοι φθάνουν τα 40 δις € και λίγο ακόμα ξεπερνάμε τα 50 δις και βάλε.
είναι θέμα χρόνου να καταλήξουμε εκεί.
τότε όλα τα δημόσια έσοδα (55 δις €) δεν θα φθάνουν ούτε για τους τόκους.
για μισθούς δημόσιων υπαλλήλων θα μείνει μόνο το απόλυτο μηδέν. για τα δημόσια έξοδα δεν το συζητάμε.
τι είναι προτιμότερο; να μειωθούν τώρα, πάραυτα, οι δαπάνες στο ύψος των εσόδων, που μένει και περίσσευμα για πληρωμές σαφώς σημαντικά μικρότερων μισθών στους δημόσιους υπαλλήλους ή να αφεθούν τα πράγματα όπως έχουν και όλο το δημόσιο απόλυτα να καταρρεύσει;
Ερωτώ, σαν κοινωνία αυτό τον μεγάλο σκοπό επιδιώκουμε; την αυτοκτονία, χωρίς να το λέμε; ή μας αυτοκτονούν και συμμετέχει σε αυτό το τεράστιο έγκλημα όλος ο Πολιτικός κόσμος (πασοκ,νδ, συριζα, κκε κ.α), με νομότυπες διαδικασίες; η "αφοπλισμένη" εκκλησία; η " πνευματική " ηγεσία; οι τράπεζες; οι επιχειρηματίες; τα ασφαλιστικά ταμεία; οι ελεύθεροι επαγγελματίες (μηχανικοί, γιατροί, οικονομολόγοι, λογιστές, υδραυλικοί, κτίστες-που τους θυμήθηκα και αυτούς;), όλοι μας; (διότι μαζί τα φάγαμε, αλλά δεν θέλουμε και μαζί να τα διορθώσουμε;)
Θεέ μου, βοήθα!!!
όλοι κοιμόμαστε, γιατί;
ΥΠΟΙΚ: Έλλειμμα 1,028 δισ. ευρώ στο δίμηνο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου
(σχόλιο στο ανωτέρω άρθρο, capital.gr 11/3/2011)
Ρωτάω και ξανά ρωτάω.
Πως η Βουλή ψηφίζει (εγκρίνει) δημόσιες δαπάνες ύψους περίπου 80 δις €, ενώ γνωρίζει:
α) τα δημόσια έσοδα προϋπολογίζονται περίπου σε 55 δις € και
β) δεν "προβλέπεται" υπό κανονικάς συνθήκας νέος δανεισμός ώστε να πληρωθεί το έλλειμμα 25 δις περίπου (80-55).
Τι σκέφτονται άραγε οι εθνοπατέρες, την διαφορά 25 δις να την ζητιανέψουμε δεξιά και αριστερά μήπως λυπηθούν τους μπατίρηδες έλληνες και μας τα σκάσουν;
Είναι σοβαρή στάση ενός Λαού, μιας Πατρίδας, ενός Κράτους με ιστορία και μέλλον να πέφτει τόσο χαμηλά;
Δεν έχουμε τη δύναμη να ΚΟΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΑΠΑΝΕΣ στο ύψος των ΕΣΟΔΩΝ;
Τι και αν στερηθούμε κάποιων αγαθών προσωρινά; Τι επιβάλλει η καλώς νοούμενη υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια; Να επαιτούμε; ή να εργαζόμαστε;
Η περήφανη "κλεφτουριά" του παλιού πασοκ και της παλιάς νδ δεν έχουν θέση στην εκπροσώπηση της Χώρας πλέον. Το ίδιο και απομιμήσεις τους από την αριστερά.
Το Νέο Πρόσωπο της Χώρας ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΣΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ, ΣΟΒΑΡΟ ΣΤΙΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣ ΣΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ, Οφείλει ο Πρωθυπουργός να το αναδείξει και ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ και οι αρχηγοί να το στηρίξουν.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΗ ΣΟΒΑΡΗ ΛΥΣΗ.
ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΑΜΕΣΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ.
(σχόλιο στο ανωτέρω άρθρο, capital.gr 11/3/2011)
Ρωτάω και ξανά ρωτάω.
Πως η Βουλή ψηφίζει (εγκρίνει) δημόσιες δαπάνες ύψους περίπου 80 δις €, ενώ γνωρίζει:
α) τα δημόσια έσοδα προϋπολογίζονται περίπου σε 55 δις € και
β) δεν "προβλέπεται" υπό κανονικάς συνθήκας νέος δανεισμός ώστε να πληρωθεί το έλλειμμα 25 δις περίπου (80-55).
Τι σκέφτονται άραγε οι εθνοπατέρες, την διαφορά 25 δις να την ζητιανέψουμε δεξιά και αριστερά μήπως λυπηθούν τους μπατίρηδες έλληνες και μας τα σκάσουν;
Είναι σοβαρή στάση ενός Λαού, μιας Πατρίδας, ενός Κράτους με ιστορία και μέλλον να πέφτει τόσο χαμηλά;
Δεν έχουμε τη δύναμη να ΚΟΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΑΠΑΝΕΣ στο ύψος των ΕΣΟΔΩΝ;
Τι και αν στερηθούμε κάποιων αγαθών προσωρινά; Τι επιβάλλει η καλώς νοούμενη υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια; Να επαιτούμε; ή να εργαζόμαστε;
Η περήφανη "κλεφτουριά" του παλιού πασοκ και της παλιάς νδ δεν έχουν θέση στην εκπροσώπηση της Χώρας πλέον. Το ίδιο και απομιμήσεις τους από την αριστερά.
Το Νέο Πρόσωπο της Χώρας ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΣΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ, ΣΟΒΑΡΟ ΣΤΙΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣ ΣΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ, Οφείλει ο Πρωθυπουργός να το αναδείξει και ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ και οι αρχηγοί να το στηρίξουν.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΗ ΣΟΒΑΡΗ ΛΥΣΗ.
ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΑΜΕΣΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ.
Ξεχάστε το "θαύμα", πάμε για μετωπική...
(σχόλιο στο ανωτέρω άρθρο, capital.gr 30/3/2011)
"Η μόνη έξοδος είναι η διάλυση του καρκινώματος που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία. Ένα καρκίνωμα που έχει σαν πυρήνα το κράτος και πλοκάμια τις συντεχνίες, τις παρασιτικές δημόσιες υπηρεσίες και τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες.
Η άποψή μας είναι ότι η χώρα χρειάζεται θεραπεία σοκ για την μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος όχι απλά δεν υπάρχει, αλλά δε υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να δημιουργηθεί".
Για να διαλυθεί το καρκίνωμα που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και να γίνει θεραπεία σοκ για την μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, μόνο μία λύση υπάρχει:
Να δημιουργηθεί καινούργιος πολιτικός φορέας με πρόσωπα έντιμα και δοκιμασμένα στον τομέα τους.
Να υποστηριχθεί ο πολιτικός αυτός φορέας οικονομικά από όσους δύνανται και ηθικά από τον πνευματικό κόσμο της χώρας.
Να συστρατευθούν όλοι που μπορούν να βοηθήσουν, νέοι, επιστήμονες, επαγγελματίες, και ιδιαίτερα οι δημιουργοί και καλλιτέχνες που μπορούν να μεταφέρουν το μήνυμα της ανόρθωσης και αισιοδοξίας σε όλους τους Έλληνες.
Υπάρχουν σημαντικές προσωπικότητες στην Ελλάδα για να συγκροτηθεί άμεσα ένας σοβαρός, αποτελεσματικός, δίκαιος και στιβαρός πολιτικός φορέας.
Τους γνωρίζουν πολύ καλά. Πρέπει όμως να τολμήσουν να τους αναδείξουν.
Ο τύπος θα μπορούσε να πρωτοστατήσει. Ξέρει πρόσωπα και πράγματα. Η ακαδημία το ίδιο. Οι μη κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες επίσης. Μπορούν να συνδράμουν ουσιαστικά αν νοιώθουν ότι η πατριωτική ιδιότητα τους είναι θιγμένη. Αν νοιώθουν όπως ένοιωθαν ο Σκουφάς, ο Τσακάλωφ και ο Ξάνθος που ίδρυαν την Φιλική Εταιρεία. Χρειάζεται ενότητα.
Αρκεί κάποιος να κάνει την αρχή.
(σχόλιο στο ανωτέρω άρθρο, capital.gr 30/3/2011)
"Η μόνη έξοδος είναι η διάλυση του καρκινώματος που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία. Ένα καρκίνωμα που έχει σαν πυρήνα το κράτος και πλοκάμια τις συντεχνίες, τις παρασιτικές δημόσιες υπηρεσίες και τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες.
Η άποψή μας είναι ότι η χώρα χρειάζεται θεραπεία σοκ για την μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος όχι απλά δεν υπάρχει, αλλά δε υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να δημιουργηθεί".
Για να διαλυθεί το καρκίνωμα που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και να γίνει θεραπεία σοκ για την μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, μόνο μία λύση υπάρχει:
Να δημιουργηθεί καινούργιος πολιτικός φορέας με πρόσωπα έντιμα και δοκιμασμένα στον τομέα τους.
Να υποστηριχθεί ο πολιτικός αυτός φορέας οικονομικά από όσους δύνανται και ηθικά από τον πνευματικό κόσμο της χώρας.
Να συστρατευθούν όλοι που μπορούν να βοηθήσουν, νέοι, επιστήμονες, επαγγελματίες, και ιδιαίτερα οι δημιουργοί και καλλιτέχνες που μπορούν να μεταφέρουν το μήνυμα της ανόρθωσης και αισιοδοξίας σε όλους τους Έλληνες.
Υπάρχουν σημαντικές προσωπικότητες στην Ελλάδα για να συγκροτηθεί άμεσα ένας σοβαρός, αποτελεσματικός, δίκαιος και στιβαρός πολιτικός φορέας.
Τους γνωρίζουν πολύ καλά. Πρέπει όμως να τολμήσουν να τους αναδείξουν.
Ο τύπος θα μπορούσε να πρωτοστατήσει. Ξέρει πρόσωπα και πράγματα. Η ακαδημία το ίδιο. Οι μη κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες επίσης. Μπορούν να συνδράμουν ουσιαστικά αν νοιώθουν ότι η πατριωτική ιδιότητα τους είναι θιγμένη. Αν νοιώθουν όπως ένοιωθαν ο Σκουφάς, ο Τσακάλωφ και ο Ξάνθος που ίδρυαν την Φιλική Εταιρεία. Χρειάζεται ενότητα.
Αρκεί κάποιος να κάνει την αρχή.
Δέκα ημέρες προθεσμία
(σχόλιο στο πιο πάνω άρθρο, ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ 8/4/2011)
Οι έλληνες είμαστε και εργατικοί και προκομμένοι.
Στις πολιτικές επιλογές μας ατυχούμε, διότι δεν δημιουργήθηκαν μέχρι τώρα ενα δύο σταθερά σημεία πολιτικής αναφοράς.
Χρειάζεται ακόμα λίγος χρόνος, υπομονή και λίγη τύχη.
Πιστεύω, οι σημερινές συνθήκες οδηγούν στην διαμόρφωση και τον σχηματισμό σοβαρών πολιτικών φορέων στο κοντινό μέλλον με οργάνωση και όραμα που θα εγγυώνται το αύριο και θα δίνουν συνεπή διέξοδο στις ανησυχίες και επιλογές των πολιτών.
Μια νέα σελίδα για τη Χώρα μπορεί να ανοίξει.
Οι κατάλληλοι άνθρωποι υπάρχουν και είμαι βέβαιος θα αποκαλυφθούν.
Υπερψηφίστηκε από 10 χρήστες Καταψηφίστηκε από 3 χρήστες
(σχόλιο στο πιο πάνω άρθρο, ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ 8/4/2011)
Οι έλληνες είμαστε και εργατικοί και προκομμένοι.
Στις πολιτικές επιλογές μας ατυχούμε, διότι δεν δημιουργήθηκαν μέχρι τώρα ενα δύο σταθερά σημεία πολιτικής αναφοράς.
Χρειάζεται ακόμα λίγος χρόνος, υπομονή και λίγη τύχη.
Πιστεύω, οι σημερινές συνθήκες οδηγούν στην διαμόρφωση και τον σχηματισμό σοβαρών πολιτικών φορέων στο κοντινό μέλλον με οργάνωση και όραμα που θα εγγυώνται το αύριο και θα δίνουν συνεπή διέξοδο στις ανησυχίες και επιλογές των πολιτών.
Μια νέα σελίδα για τη Χώρα μπορεί να ανοίξει.
Οι κατάλληλοι άνθρωποι υπάρχουν και είμαι βέβαιος θα αποκαλυφθούν.
Υπερψηφίστηκε από 10 χρήστες Καταψηφίστηκε από 3 χρήστες